Powrót do bajki: "Po drugiej stronie kartki" Jodi Picoult, Samantha Van Leer

Mogłabym założyć się, że każda z czytelniczek Książkowego chciała kiedyś mieć swojego Księcia. Wyobraźcie sobie teraz, co by ten książę zrobił, gdybyście tak wyrwały tego swojego ulubionego z książąt ze stron którejś książki lub ekranu telewizora. Oliver udowodni Wam, że książę wyjęty ze swojej bajki może być nie tylko zabawnym kompanem, ale też źródłem wielu problemów.

~ * ~

Tytuł: Po drugiej stronie kartki

Tytuł oryginalny: Off the Page
Autor: Jodi Picoult, Samantha Van Leer

Wydawnictwo: Prószyński Media
Data wydania: październik 2015

Liczba stron: 440

Natalia - ocena: 7/10

Jeśli zastanawialiście się, czy Jodi Picoult napisze jeszcze jakąś historię w duecie z córką, to niedawno dostaliście odpowiedź - postanowiły razem kontynuować opowieść rozpoczętą w książce "Z innej bajki" o młodej Delilah i jej księciu z bajki Oliverze.

"Po drugiej stronie" przeskakuje kilka tygodni w przód od momentu zakończenia akcji pierwszego tomu. Oliver namówił autorkę, która nie ma pojęcia, że książę zamienił się z jej synem na miejsca między książką a światem rzeczywistym, na zmianę miejsca zamieszkania, by mieszkać obok Delilah. W sam raz na rozpoczęcie roku szkolnego. Oliver nigdy nie chodził do szkoły, nie uczył się matematyki czy chemii, nie rozumie zasad kierujących światem dziewczyny. Do tego książka zaczyna się o niego upominać. W świecie fikcyjnym Edgar, który wylądował na miejscu księcia w historii, wywraca wszystko do góry nogami.
Czy cała trójka da radę tak dłużej funkcjonować, czy jednak książę będzie musiał wrócić na karty powieści?

Na wstępie chciałabym nadmienić, że nie spodziewałam się kontynuacji historii Olivera i Delilah. Pierwszy tom skończył się w taki sposób, że nie wymagał kontynuacji.. Gdy ujrzałam w zapowiedziach zestawienie obu nazwisk, od razu zwróciłam uwagę na książkę i z pozytywnym zaskoczeniem odkryłam, że autorki stworzyły ciąg dalszy przygód nastoletnich bohaterów.
Z miejsca postawiłam książce pewne wymagania. Oczekiwałam, że będzie co najmniej tak dobra jak pierwszy tom. Zapewne z tego powodu nieco się rozczarowałam.

Książka straciła część swojego bajkowego uroku. Edgar wprowadził w fikcyjny świat kompletny chaos nie z tego świata, którego nie umiałam znieść. Rozumiem, co autorki chciały pokazać, jednak mam wrażenie, że zbytnio namieszały. Do tego - na tyle, na ile realistyczna może być historia o księciu wyciągniętym z książki - tutaj tego realizmu mi zabrakło. Wszelkie sytuacje ukazujące proces przystosowywania się Olivera do nowej rzeczywistości były maksymalnie przerysowane, podobnie jak zachowanie Edgara. Jedyną w miarę naturalnie zachowującą się osobą okazała się Delilah, która niestety też miała swoje momenty, gdzie okazywała się zwykłą przewrażliwioną nastolatką.

Jak pewnie zdążyliście się zorientować, historia biegnie trzema torami - każdy z nich ma własną narrację, kolejno z punktu widzenia: Olivera, Delilah i Edgara. W morzu powieści z jedno - lub dwuosobową narracją jest to swoistym powiewem świeżości, ALE zdecydowanie nie obraziłabym się, gdyby cała narracja Edgara została przepisana od nowa w zupełnie inny sposób. Narracji Olivera i Delilah nie mam zbyt wiele do zarzucenia.

Byłam za to zachwycona, że historia, mimo utracenia części tej niesamowitej bajkowości, poruszyła bardziej dojrzałe problemy i weszła w tematy, które mogą uwrażliwić już młodszych czytelników. Problemy zdrowotne, relacje rodzinne, podejmowanie słusznych decyzji - to wszystko pojawia się w historii Jodi Picoult i Samanthy van Leer, ujęte w oryginalny sposób, który tak naprawdę powinien przemówić do czytelników w każdym wieku.

Doceniłam też humor, którego w tej części było znacznie więcej. Najbardziej bawił Oliver podczas prób dostosowania się do reguł naszego świata. Recytowanie Szekspira na kolanach przed nauczycielką, kompletne zagubienie w matematyce, próba otwarcia zamka na szafce nożem - to tylko kilka z zabawnych sytuacji z jego udziałem. Jednak humor nie utrzymywał się przez całą powieść w takim samym natężeniu.

Do tego ta niesamowita oprawa! Okładka okładką - to wnętrze zasłużyło na największą pochwałę. Przeszkadzała mi tylko zbyt duża czcionka, ale możecie mi wierzyć, że kompletnie przestaje się ją zauważać na widok kolejnych pięknych ilustracji, które stanowią element charakterystyczny serii i podkreślają jej młodzieżowy charakter. Do tego kolorowe czcionki dopasowane do narratora przywracają książce część uroku z pierwszego tomu.

Podsumowując, "Po drugiej stronie kartki" jest równocześnie kontynuacją "Z innej bajki", jak i w pewien sposób zupełnie nową historią. Przedstawia problemy, których byśmy nie spodziewali się tu znaleźć oraz ukazuje nastolatków z ich codziennymi problemami. Oczywiście pomijając rozterki księcia, jak otworzyć zamek i tym podobne.
Fanom pierwszego tomu polecam.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję portalowi DużeKa i Wydawnictwu Prószyński i S-ka.