Przekleństwo zwycięzcy w "Pojedynku" Marie Rutkoski

Zauważyłam, że coraz modniejsze stają się bohaterki, które otrzymują ultimatum. Nie buntowniczki jak Katniss ani nie ciche myszki jak Bella, tylko dziewczyny, które walczą o swoje przeciwko silniejszej władzy i godzą się na ultimatum, by mieć chociaż część upragnionego życia - jak Kestrel.

~ * ~

Tytuł: Pojedynek

Tytuł oryginalny: The Winner's Curse
Seria: Niezwyciężona #1
Autor: Marie Rutkoski

Wydawnictwo: Feeria Young
Data wydania: listopad 2015

Liczba stron: 382

Natalia - ocena: 9/10

Niewola. Jeden z elementów wszechobecnych w historii świata, a ostatnio również w literaturze młodzieżowej. Jedni ukazują ją brutalnie, drudzy stawiają na łagodniejsze światło, a jeszcze inni łączą oba sprzeczne elementy. Powieść Marie Rutkoski zdecydowanie zalicza się do trzeciej kategorii, ukazując mieszankę luksusu i niewoli w wyjątkowo udany sposób. 

Kestrel jest córką valoriańskiego generała. Żyje w ogromnej posiadłości, otoczona luksusami, obdarowana nielicznymi przywilejami, a przede wszystkim - wolna. Uwielbia muzykę, a w szczególności ceni sobie chwile, które spędza przy fortepianie. Niestety ta wspaniała rozrywka była elementem właściwym Herrańczykom, którzy od wielu lat służą Valorianom w niewoli, toteż panujący lud, preferujący szkolenie wojskowe, nie pochwala zajęcia młodej dziewczyny.  Gdy pewnego dnia przez przypadek trafia na targ niewolników, nie ma pojęcia, jak wpłynie on na jej życie. Szczególnie gdy na aukcję zostaje wystawiony chłopak, który podobno umie śpiewać...

Los postawi dziewczynę i chłopaka na rozstajach. Czy zakazany związek jest wart utracenia szacunku swojego ludu, czy też lud jest ważniejszy od rosnącego uczucia?

O książce Marie Rutkoski słyszałam na długo przed zapowiedzeniem polskiej premiery. Byłam jej tak ciekawa, że zastanawiałam się nad kupieniem oryginalnego wydania, jednak w ostatniej chwili dowiedziałam się o planach Wydawnictwa Feeria Young. Dziś mimo wszystko żałuję, że tak długo czekałam z lekturą i to z powodu głupiej obawy, że nie spełni moich oczekiwań. "Pojedynek" jest jedną z niewielu książek, które przeczytałam w 2015 roku w ciągu jednego dnia. Dosłownie kilka godzin pod rząd i książka skończona. I wierzcie mi, że sama chciałabym zobaczyć swoją minę, gdy czytałam ostatnie strony.

Fabuła została zbudowana z wyjątkową dbałością o szczegóły. Wszystkie plany miały swoje mocne i słabe strony, a główne postaci umiały ruszyć głową, by w ostatniej chwili znaleźć drzwiczki w sytuacji, która na pierwszy rzut oka wydawała się bez wyjścia.

Marie Rutkoski nie wymyśliła jednak tylko ogólnego zarysu fabuły. Stworzyła kompletnie nowy świat z własną historią, językiem, kulturą - a nawet dwiema odmiennymi kulturami, które skrajnie się od siebie różnią. Wojna i sztuka. I nie próbujcie nawet łączyć ich w sztukę wojenną, gdyż ten termin odnosi się wciąż tylko do jednej strony - zwycięskich Valoriańczyków.  Herrańczycy z miłością do sztuki nie mieliby szans na wygraną z ludźmi miłującymi walkę... A może jednak?

Nie odważę się jednak bardziej skomentować przedstawionych taktyk wojennych, na któreych kompletnie się nie znam. Mogę tylko wspomnieć, że momentami ślepota obu ludów dosłownie raziła w oczy. Między innymi z tego powodu niesamowicie spodobała mi się postać Kestrel.  Na taką bohaterkę czekałam. Silna psychicznie, nie odpuszczająca tego, na czym najbardziej jej zależało, broniąca honoru swojego i rodziny, a przede wszystkim korzystająca z cennej umiejętności myślenia w trudnych sytuacjach. Nie poddawała się strachowi o własny los, tylko walczyła o zmienienie go. Nawet z dylematami w sercu, wciąż umiała trzeźwo rozumować. Tym samym Kestrel stała się jedną z moich ulubionych bohaterek młodzieżowych.

Nie mogę ukryć, że polubiłam też Arina, mimo że momentami kompletnie nie rozumiałam jego postępowania. Był pełen sprzeczności i nieraz odnosiłam wrażenie, że w jego duszy rozgrywa się równie poważna wojna jak między Valoriańczykami i Herrańczykami. Chciałam, by walczył, jednocześnie obawiając się, jak bardzo skrzywdzi przy tym Kestrel. To, co zrobił, z jednej strony było kochane, z drugiej jednak do tej pory nie mogę wyjść z szoku.

Na pochwałę zasługuje również samo wydanie. Nie dość, że "Pojedynek" ma przepiękną okładkę, to jeszcze wnętrze zachwyca. Czarne strony z pojedynczymi białymi napisami, przepiękna czarno-biała mapa, końcowe słowa autorki i do tego oryginalna numeracja kolejnych rozdziałów... Coś przepięknego!

Seria "Niezwyciężona" zapowiada się wspaniale i to za sprawą zaledwie 400 stron, którymi w "Pojedynku" autorka przedstawiła kompletnie nowy świat, dwie skrajnie różne kultury, atmosferę wojny, niewolnictwa i walki o odzyskanie swojej przeszłości i zyskanie przyszłości. Przede wszystkim jednak powieść ta skłania do zastanowienia, co byłoby ważniejsze dla samego czytelnika. Jakie my podjęlibyśmy decyzje na miejscu Kestrel i Arina? Wierność sercu czy rozumowi? Uczucie czy lojalność? A wreszcie osoba znana przez niewolę czy własny lud?

Odpowiedzi na te pytania nie zdradzę. Każdy z Was powinien sam sobie na nie odpowiedzieć, czytając "Pojedynek". Drugi tom już wkrótce w Polsce, więc lepiej się pospieszcie! 

Za egzemplarz ogromnie dziękuję Wydawnictwu Feeria Young!