Kolorowanka "Tajemny ogród dla wtajemniczonych"

Dziś mam niespodziankę dla fanów kolorowanek. Trochę się już nimi bawię, więc postanowiłam wejść w świat "dla wtajemniczonych" ze specjalną publikacją Johanny Basford "Tajemny ogród dla wtajemniczonych". Jesteście ciekawi, co znajdziecie w środku?

~ * ~

Wraz z początkiem ostatniej wiosny wybuchł szał na antystresowe kolorowanki dla dorosłych. Podejrzewam, że podjęto to ryzyko z racji popularności książek do kreatywnej destrukcji. Kolorowanie w końcu też pozwala na mazanie po książce, jednak bez umyślnego niszczenia jej. Wydawnictwo Nasza Księgarnia również przyjęło tę modę i zaczęło wydawać własne publikacje, m.in. „Tajemny ogród” i „Zaczarowany las”. Na jesieni wydało wersję ekstra pierwszej z wymienionych kolorowanek pt. „Tajemny ogród dla wtajemniczonych”. Poniżej zamierzam przedstawić Wam, czym różni się od pierwszej edycji i czy warto po nią sięgnąć.

„Tajemny ogród dla wtajemniczonych” Johanny Basford zawiera 20 ilustracji, znanych już wielbicielom graficzki. Nie korzystałam z pierwszej wersji kolorowanki, więc nie mogę powiedzieć, czy wszystkie wykorzystane wtedy obrazki powtórzyły się teraz, lecz na pewno w edycji dla wtajemniczonych znajdziecie większość z nich, tylko z kilkoma wprowadzonymi różnicami. 

Tytułowe wtajemniczenie nawiązuje m.in. do większego formatu książki, a więc też do większego rozmiaru zamieszczonych kolorowanek. Każda z nich wydrukowana została na oddzielnej grubej kartce, dzięki czemu możemy wykorzystać nie tylko kredki, ale również flamastry i farby, aby wypełnić ilustracje kolorami. Zwiększony rozmiar pozwala też na popuszczenie wodzy naszej kreatywności. Łatwiej zrobić płynne przejście kolorów i zarazem trudniej wyjść za linie – chociaż nie ukrywam, że mnie się to nie raz udało przy korzystaniu z flamastrów. 

Dużym plusem jest też możliwość wyrwania każdej z kartek. Nie dość, że czasem łatwiej jest tak pokolorować ilustracje, to jeśli uznamy naszą pracę za wybitną, możemy ją oprawić i powiesić na ścianie. Ma to też swoją złą stronę, jako że kartki wypadają też samoistnie przy nadmiernym otwarciu książki, przez co mój egzemplarz szybko zaczął się rozlatywać i bałam się o dekompletację kolorowanek.

Jedynym, ale za to w moim mniemaniu poważnym, minusem jest zbyt duża szczegółowość ilustracji. Wiele elementów było tak małych, że można je było pokolorować tylko cienkopisami, gdyż kredki, flamastry czy farby nie pozwalały na trzymanie się linii. Dlatego nie ma chyba ilustracji w „Tajemnym ogrodzie dla wtajemniczonych”, w której nie wyszłabym za linię, co odebrało mi dużo zabawy 

Podsumowując, jeśli uważasz się za specjalistę od kolorowania i nigdy nie wychodzisz za linię, „Tajemny ogród dla wtajemniczonych” jest dla Ciebie idealny. Jeśli jednak nie lubisz małych elementów i szukasz w kolorowankach elementu antystresowego, to poszukaj czegoś innego. Chyba że nie wyjście za linię Ci nie przeszkadza.

Recenzja została opublikowana na portalu DużeKa.