Po raz drugi trafiłam nieświadomie na historię o ptasiej mutacji. Pamiętacie na pewno, że "Magonia" nie bardzo mi się podobała m.in. z powodu braku jakiegokolwiek realizmu w historii. Jak wypadła na jej tle książka Leslye Walton?
Tytuł: Osobliwe i cudowne przypadki Avy Lavender
Tytuł oryginalny: The Strange And Beautiful Sorrows of Ava Lavender
Tytuł oryginalny: The Strange And Beautiful Sorrows of Ava Lavender
Autor: Leslye Walton
Wydawnictwo: Sine Qua Non
Data wydania: marzec 2016
Natalia - ocena: 6/10
Zachwycająca okładka - nie tylko w wyglądzie, ale też w dotyku. Kuszący opis, sugerujący niesamowitą przygodę. I w końcu treść, która wywołała u mnie kompletne zmieszanie.
Ava Lavender jest inna. Nikt nie wie, dlaczego urodziła się z parą skrzydeł. Jedni uznają to za przekleństwo, inni za błogosławieństwo. Rodzina postanawia odizolować ją od rówieśników, pozostawiając u jej boku dwójkę przyjaciół.
Co może się wydarzyć, gdy Ava postanowi pójść za ich radą i wymknąć się z domu?
Przyznam się bez bicia, że miałam wobec tej książki pewne wymagania. Wzbudzała powszechny zachwyt, więc oczekiwałam, że jej fenomen uderzy i we mnie. To niestety nie do końca wyszło, jednak rozumiem, skąd tyle na temat tej historii "ochów" i "achów".
Przyznam się bez bicia, że miałam wobec tej książki pewne wymagania. Wzbudzała powszechny zachwyt, więc oczekiwałam, że jej fenomen uderzy i we mnie. To niestety nie do końca wyszło, jednak rozumiem, skąd tyle na temat tej historii "ochów" i "achów".
Największym plusem i jednocześnie minusem tej historii jest opisanie przeszłości poprzednich pokoleń rodziny Avy. Zachwycił mnie ten oryginalny zabieg wprowadzenia w życie bohaterki poprzez opowiedzenie historii jej rodziny - świeże podejście do tematu to jest to. Niemniej cały pomysł zepsuło wykonanie, które zwyczajnie mnie zanudziło, jako że dzieje rodziny Avy zajęły naprawdę dużą część powieści. Zanim zdążyłam dowiedzieć się czegoś o samej dziewczynie, byłam już zwyczajnie zniechęcona nieustannym wałkowaniem tematu jej matki, babki i wcześniejszych pokoleń. To niekoniecznie wnosiło coś do jej życia, a niestety ja jako czytelniczka musiałam poznawać kompletnie niezwiązane z jej skrzydłami historie.
Sama Ava okazała się poniekąd składać z dwóch różnych osobowości. Raz potrafiła zrozumieć zakazy i wskazówki rodziny, innym razem bez wahania chowała je do kieszeni i wymykała się z domu z przyjaciółmi. W jej zachowaniu nie było logicznej spójności. Niemniej wzbudziła we mnie jakąś sympatię - może tym, że wiele lat żyła z ograniczeniami z winy/powodu swoich skrzydeł, przez co nie mogła poznać normalnego życia. Nie zapałałam jednak zbyt pozytywnymi emocjami do jej przyjaciół. Zdawali się niesamowicie nierozsądni jak na swój wiek.
Polubiłam część jej rodziny. Braciszka było wyjątkowo łatwo obdarzyć cieplejszymi uczuciami, z innymi poszło ciężej z racji, że byłam po prostu zmęczona ciągłym opisywaniem ich historii
Nie mogę jednak nic odjąć warsztatowi pisarskiemu autorki. Pisała zgodnie z tematem i fabułą, które obrała, czyli tak jakby opowiadała komuś historię pokoleń. Ton powieści przeplatał się momentami z czymś na kształt gawędy, mimowolnie wciągając w dalsze losy bohaterów. Leslye Walton posłużyła się również bogatym językiem, który jednak bez problemu dotrze do młodzieży.
I ta okładka. Niebo w gębie... czy też prędzej w rękach.
Podsumowując, autorka miała świetny pomysł na historię i przyznaję, mimo że nie jestem fanką czytania o ptasich mutacjach (zobacz moją recenzję "Magonii"), że mogło z niego wyjść coś dużo lepszego. Gdyby tylko nie zdecydowanie zbyt długa opowieść o dziejach przeszłych pokoleń...
Jeśli lubicie historie, które sięgają taki szmat czasu w przeszłość i teoretycznie wyjaśniają wszystko, co trzeba znać do zrozumienia historii, to książka Leslye Walton powinna Wam się spodobać. Jak dla mnie była trochę zbyt przegadana.
Polubiłam część jej rodziny. Braciszka było wyjątkowo łatwo obdarzyć cieplejszymi uczuciami, z innymi poszło ciężej z racji, że byłam po prostu zmęczona ciągłym opisywaniem ich historii
Nie mogę jednak nic odjąć warsztatowi pisarskiemu autorki. Pisała zgodnie z tematem i fabułą, które obrała, czyli tak jakby opowiadała komuś historię pokoleń. Ton powieści przeplatał się momentami z czymś na kształt gawędy, mimowolnie wciągając w dalsze losy bohaterów. Leslye Walton posłużyła się również bogatym językiem, który jednak bez problemu dotrze do młodzieży.
I ta okładka. Niebo w gębie... czy też prędzej w rękach.
Podsumowując, autorka miała świetny pomysł na historię i przyznaję, mimo że nie jestem fanką czytania o ptasich mutacjach (zobacz moją recenzję "Magonii"), że mogło z niego wyjść coś dużo lepszego. Gdyby tylko nie zdecydowanie zbyt długa opowieść o dziejach przeszłych pokoleń...
Jeśli lubicie historie, które sięgają taki szmat czasu w przeszłość i teoretycznie wyjaśniają wszystko, co trzeba znać do zrozumienia historii, to książka Leslye Walton powinna Wam się spodobać. Jak dla mnie była trochę zbyt przegadana.
Recenzja została opublikowana na portalu Duże Ka.
Za egzemplarz dziękuję portalowi Duże Ka i wydawnictwu SQN.
Bardzo, ale to bardzo chcę poznać tę powieść, jedne z moich absolutnych must read na najbliższy czas.
OdpowiedzUsuńMnie też raczej średnio podobała się ta historia. Niby ok, ale 1) rzeczywiście za dużo gadania, 2) bohaterowie byli strasznie płascy, zwłaszcza Ava, 3) zabrakło mi głównego wątku. Ale klimat, styl pisania autorki, jakaś niejednoznaczność i końcowe przyśpieszenie akcji (łaaaał!) w większości zniwelowały negatywne odczucia. ^.^ Ach, i ta piękna okładka!! Cudeńko, choć niestety książki już u siebie nie mam (została zalana przypadkowo przez znajomą, której powieść pożyczyłam).
OdpowiedzUsuńzaczarrowana
Mam wątpliwości co do tej książki, ale właśnie ta piękna oprawa tak bardzo mnie kusi, że chyba kupię swój egzemplarz i przekonam się na własnej skórze, jakie wrażenie wywoła na mnie ta historia. A wspomniana przez Ciebie Magonia czeka na mojej półce i zaczynam się obawiać, czy spodoba mi się ta historia, bo wiele osób raczej jej nie chwali.
OdpowiedzUsuńMnie ta książka kompletnie rozczarowała. Trudno mi znaleźć jakikolwiek aspekt, który mi się podobał. :c Nie rozumiem tego powszechnego zachwytu, oprócz okładki, bo rzeczywiście jest śliczna.
OdpowiedzUsuńNatknęłam się na ogrom pozytywnych recenzji dotyczących tej powieści, ale zupełnie nie potrafię przekonać się do tej historii.
OdpowiedzUsuńTak naprawdę dopiero u Ciebie przeczytałam o czym jest ta książka, mimo że okładka wiele razy mi się przewijała przed oczami w księgarniach i na blogach. Lubię historie, w których tak ważna jest przeszłość i rodzinne powiązania, ale tutaj nie mam przekonania czy bym się odnalazła :)
OdpowiedzUsuńMnie zaczarowała :) czytałam jako jedna z pierwszych i dzięki temu, że nie widziałam żadnych recenzji, nie miałam również oczekiwań. Zachwyciłam się! :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam!
Szkoda, że ta książka nie spodobała Ci się tak bardzo jak mi. Jakiś czas temu ją czytałem i mnie właśnie urzekło w niej wszystko to, łącznie z dziejami rodziny. Ale są gusta i guściki, a tej powieści jednego na pewno nie można odmówić. Dobrego pomysłu i niesamowitej okładki :)!
OdpowiedzUsuńOd początku jakoś nie ciągnęło mnie do tej książki i w sumie cieszę się, bo Twoja recenzja zapewniła mnie o tym, że powieść na pewno by mi się nie spodobała. Nienawidzę takich długich opisów/przypisów. Według mnie to ZAWSZE psuje historię :D
OdpowiedzUsuńTen komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuńMnie Magonia oczarowała więc może i ta mnie zachwyci. ;)
OdpowiedzUsuńTen komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuńChyba jednak nie dla mnie. Nie dość, że mam alergię na wszelkie elementy fantastyczne, to dodatkowo obawiam się, że zbyt długie zgłębianie przeszłości wprowadziłoby mnie w stan najwyższego znudzenia. :(
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie,
Kania Frania
Okładka faktycznie intryguję, ale czy treść jest dla mnie? Tego nie wiem. Jednak myślę, że pewnie będę miała okazję się o tym przekonać. :)
OdpowiedzUsuń